Nearsightedness, or myopia, as it is medically termed, is a vision condition in which people can see close objects clearly, but objects farther away appear blurred. People with myopia can have difficulty clearly seeing a movie or TV screen or the whiteboard in school.

Myopia occurs if the eyeball is too long or the cornea (the clear front cover of the eye) is too curved. As a result, the light entering the eye isn't focused correctly, and distant objects look blurred.

Myopia affects nearly 30 percent of the U.S. population. While the exact cause of myopia is unknown, there is significant evidence that many people inherit myopia, or at least the tendency to develop myopia. If one or both parents are nearsighted, there is an increased chance their children will be nearsighted.

Even though the tendency to develop myopia may be inherited, its actual development may be affected by how a person uses his or her eyes. Individuals who spend considerable time reading, working at a computer, or doing other intense close visual work may be more likely to develop myopia.

Generally, myopia first occurs in school-age children. Because the eye continues to grow during childhood, it typically progresses until about age 20. However, myopia may also develop in adults due to visual stress or health conditions such as diabetes.

Myopia may also occur due to environmental factors or other health problems:

Some people may experience blurred distance vision only at night. With "night myopia," low light makes it difficult for the eyes to focus properly. Or the increased pupil size during dark conditions allows more peripheral, unfocused light rays to enter the eye.

People who do an excessive amount of near-vision work may experience a false or "pseudo" myopia. Their blurred distance vision is caused by overuse of the eyes' focusing mechanism. After long periods of near work, their eyes are unable to refocus to see clearly in the distance. Clear distance vision usually returns after resting the eyes. However, constant visual stress may lead to a permanent reduction in distance vision over time.

Symptoms of myopia may also be a sign of variations in blood sugar levels in people with diabetes or may be an early indication of a developing cataract.

How is myopia diagnosed?
Testing for myopia may use several procedures to measure how the eyes focus light and to determine the power of any optical lenses needed to correct the reduced vision.

As part of the testing, you will identify letters on a distance chart. This test measures visual acuity, which is written as a fraction, such as 20/40. The top number of the fraction is the standard distance at which testing is performed (20 feet). The bottom number is the smallest letter size read. A person with 20/40 visual acuity would have to get within 20 feet to identify a letter that could be seen clearly at 40 feet in a "normal" eye. Normal distance visual acuity is 20/20, although many people have 20/15 (better) vision.

Using an instrument called a phoropter, an optometrist places a series of lenses in front of your eyes and measures how they focus light using a handheld lighted instrument called a retinoscope. Or the doctor may choose to use an automated instrument that evaluates the focusing power of the eye. The power is then refined based on your responses to determine the lenses that allow the clearest vision.

Your optometrist can conduct this testing without using eye drops to determine how the eyes respond under normal seeing conditions. In some cases, such as for patients who can't respond verbally or when some of the eye's focusing power may be hidden, an optometrist may use eye drops. The eye drops temporarily keep the eyes from changing focus during testing.

Using the information from these tests, along with the results of other tests of eye focusing and eye teaming, your optometrist can determine if you have myopia. He or she will also determine the power of any lens correction needed to provide clear vision. Once testing is complete, your optometrist can discuss treatment options.

How is myopia treated?
People with myopia have several options available to regain clear distance vision. They include:Myopia

Eyeglasses. For most people with myopia, eyeglasses are the primary choice for correction. Depending on the amount of myopia, you may only need to wear glasses for certain activities, like watching a movie or driving a car. Or, if you are very nearsighted, you may need to wear them all the time.

Generally, a single-vision lens is prescribed to provide clear vision at all distances. However, patients over age 40, or children and adults whose myopia is due to the stress of near-vision work, may need a bifocal or progressive addition lens. These multifocal lenses provide different powers or strengths throughout the lens to allow for clear vision in the distance and up close.

Contact lenses. For some individuals, contact lenses offer clearer vision and a wider field of view than eyeglasses. However, since contact lenses are worn directly on the eyes, they require proper care to safeguard eye health.

Ortho-k or CRT. Another option for treating myopia is orthokeratology (ortho-k), also known as corneal refractive therapy (CRT). In this nonsurgical procedure, you wear a series of specially designed rigid contact lenses to gradually reshape the curvature of your cornea, the front outer surface of the eye. The lenses place pressure on the cornea to flatten it. This changes how light entering the eye is focused. You wear the contact lenses for limited periods, such as overnight, and then remove them. People with moderate myopia may be able to temporarily obtain clear vision for most of their daily activities.

Laser procedures. Laser procedures such as LASIK (laser in situ keratomileusis) or PRK (photorefractive keratectomy) are also possible treatment options for myopia in adults. A laser beam of light reshapes the cornea by removing a small amount of eye tissue. The amount of myopia that PRK or LASIK can correct is limited by the amount of corneal tissue that can be safely removed.

In PRK, a laser removes a thin layer of tissue from the surface of the cornea in order to change its shape and refocus light entering the eye.

LASIK removes tissue from the inner layers, but not from the surface, of the cornea. To do this, a section of the outer corneal surface is lifted and folded back to expose the inner tissue. A laser then removes the precise amount of corneal tissue needed to reshape the eye. Then, the flap of outer tissue is placed back in position to heal.

Other refractive surgery procedures. People who are highly nearsighted or whose corneas are too thin for laser procedures may be able to have their myopia surgically corrected. An optometrist may be able to implant small lenses with the desired optical correction in their eyes. The implant can be placed just in front of the natural lens (phakic intraocular lens implant), or the implant can replace the natural lens (clear lens extraction with intraocular lens implantation). This clear lens extraction procedure is similar to cataract surgery but occurs before a cataract is present.

Vision therapy for people with stress-related myopia. Vision therapy is an option for people whose blurred distance vision is caused by a spasm of the muscles that control eye focusing. Various eye exercises can improve poor eye focusing ability and regain clear distance vision.

निकटदृष्टी :

हल्ली चाळिशीच्या आतच- अगदी लहानपणापासून चष्मा लागण्याचे प्रमाण वाढले आहे. लहान वयात किंवा तरुण वयात लागणारा चष्मा आणि दृष्टी सुधारण्यासाठी वापरल्या जाणाऱ्या विविध पद्धती यांची ही ओळख.

कमी वयातच चष्मा कसा लागतो?
* जन्मत: बाळाच्या डोळ्याची लांबी २४ मिलिमीटर असते. ती जर त्यापेक्षा अधिक असली तर त्याला मोठा डोळा (काँजेनिटल मायोपिया) असे म्हणतात. डोळा चेंडूसारखा गोल असतो. बुब्बुळापासून डोळ्याच्या मागील बाजूच्या बिंदूपर्यंत काढलेली सरळ रेघ म्हणजे डोळ्याचा व्यास. हीच डोळ्याची लांबी. मोठ्या डोळ्याच्या समस्येत नेत्रपटलावर प्रतिमा जिथे पडायला हवी त्याच्या थोडी अलिकडे पडते आणि व्यक्तीला मोठ्या ‘मायनस’क्रमांकाचा चष्मा असतो. डोळ्याची लांबी जरी मोठी नसली तरी डोळ्यांवर ताण पडत राहिल्यामुळे लहान क्रमांकाचा चष्मा लागू शकतो. वाचन, लिखाण, टीव्ही, काँप्युटर गेम्स, मोबाईल यामुळे डोळ्यांवर जो ताण येतो त्यातून लहान वयात हा ताणाचा चष्मा लागतो. त्याला सिंपल किंवा डेव्हलपमेंटल मायोपिया असेही म्हणतात.

* जशी डोळ्यांची लांबी निसर्गत: जास्त असू शकते तशीच ती कमीही असू शकते. याला छोटा डोळा (हायपरमेट्रोपिया) असे म्हणतात. यात नेत्रपटलावर पडणारी प्रतिमा योग्य बिंदूच्या पलीकडे पडते आणि ‘प्लस’ क्रमांकाचा चष्मा लागतो. काही लहान मुलांना असा चष्मा लागलेला पाहायला मिळतो. खरे सांगायचे तर कोणत्याही बाळाच्या डोळ्याची लांबी निसर्गत: जेवढी असायला हवी त्यापेक्षा कमीच असते आणि जसे मूल मोठे होत जाते तशी ही डोळ्याची लांबी २४ मिलिमीटर होते. पण तरीही काही बाळांचा डोळा छोटा राहून जातो, तर काहींना डोळ्यांची लांबी अति वाढून मोठ्या डोळ्याची समस्या उद्भवते.

* चष्मा लागण्याचे आणखी एक कारण असू शकते. काही जणांचे बुब्बुळ निसर्गत:च वेडेवाकडे (अ‍ॅस्टिग्मॅटिझम) असते. पोळी करण्याचा तवा डोळ्यासमोर आणा. या तव्याला एक नैसर्गिक खोलगटपणा असतो. हा तवा जमिनीवर ठेवून त्याला ठोकले तर तोचेपला जाईल आणि त्याचा नैसर्गिक खोलगटपणा बिघडेल. अशी या लोकांच्या बुब्बुळाची परिस्थिती असते. त्यांना बिंदू हा बिंदूसारखा नव्हे तर धुरकट सरळ रेघेसारखा दिसतो. याला ‘सिलेंड्रिकल’नंबरचा चष्मा असणे असे म्हणतात. यात कमी दिसण्याबरोबर रुग्णाच्या डोळ्यांवर ताण येतो, डोकेही दुखू शकते. चाळिशीच्या आत लागलेला चष्मा सतत वापरा

* अगदी लहान बाळापासून तरुणांपर्यंत चष्मा लागण्याची कारणे प्रामुख्याने वर नमूद केल्यासारखीच असतात. पण सर्वाधिक लोक लांबचे कमी दिसणारे म्हणजे मायनस क्रमांकाच्या चष्म्याचे असतात. ज्यांना प्लस क्रमांकाचा चष्मा असलेल्यांना त्यांना चष्मा न घालताही डोळ्यांना ताण देऊन पाहण्याची सवय असते. त्यामुळे अनेकदा डोळ्यांना प्लस क्रमांक आहे हे लवकर लक्षातही येत नाही.

* ज्याला मायनस क्रमांचा चष्मा त्याला लांबचे कमी दिसते आणि प्लस क्रमांकाचा चष्मा असलेल्याला जवळचे कमी दिसते हे अर्धसत्य आहे. वयाच्या ५ व्या वर्षांपासून अगदी ३५ व्या वर्षांपर्यंत लांबचे कमी दिसत असले तर तो मायनस किंवा प्लस असा दोन्ही स्वरुपाचा असतो. म्हणजे जशी लांबची दृष्टी कमी असते तशीच जवळची दृष्टीही कमी असते. चाळीशीच्या आत लागलेला चष्मा सतत वापरायला सांगतात ते यामुळेच.

* चाळिशीच्या आत लांबचे कमी दिसणाऱ्या व्यक्तीस जवळचे चष्म्याशिवायही छान दिसत असले तरी ते पाहण्यासाठी नकळत डोळ्यांवर अधिक ताण द्यावा लागत असतो. त्यामुळे डॉक्टरांनी चष्मा सतत वापरण्यास सांगितल्यास ते पाळलेले चांगले.

* आपल्याला चष्मा नसेल तरी डोळ्यांची योग्य काळजी घ्यायला हवी. वाहन चालवताना ‘फोटोक्रोमॅटिक’झीरो नंबरचा चष्मा जरुर वापरावा. त्यामुळे धूळ, वारा, सूर्यप्रकाशाचा त्रास होणार नाही.

चष्मा घालावा की लेन्स?
* ज्यांना चष्मा नको वाटतो त्यांनी लेन्सेस वापरण्यास काहीच हरकत नसावी. मोठा मायनस क्रमांकाचा चष्मा असणाऱ्यांना चष्म्याच्या फ्रेमच्या बाजूचा परीघ नीट दिसत नाही. काँटॅक्ट लेन्स घातल्यावर अधिक विस्तारित परिघातले जग पाहता येते. खूपच मोठा- म्हणजे मायनस १० किंवा १२ क्रमांकाचा चष्मा असतो त्यांना वस्तू इतरांपेक्षा लहान दिसतात. अशा लोकांनाही लेन्स लावल्याने फायदा होतो. दोन्ही डोळ्यांनी एकत्र बघण्याची प्रक्रिया लेन्स घातल्यावर सुधारते.

* असे असूनही काही जणांना लेन्स घातल्यावर त्रास होतो. लेन्स ही शेवटी डोळ्यात बाहेरुन घातली जाणारी गोष्ट असते. काही जणांच्या डोळ्यांच्या पेशींना ती सुसह्य़ होते, तर काहींचा डोळा लेन्सला सहजपणे स्वीकारत नाही.

* डोळे सतत लाल होणे, डोळ्यांना अ‍ॅलर्जी येणे, खाज सुटणे तसेच डोळे कोरडे असणे असे त्रास असणाऱ्यांनी काँटॅक्ट लेन्स वापरणे टाळावे.

* लेन्सेस वापरणाऱ्या व्यक्तीनेही वाहन चालवताना झीरो नंबरचा गॉगल वापरावा.

चष्मा घालवण्याच्या आधुनिक पद्धती

* आजही लेसर उपचार हीच चष्मा घालवण्यासाठीची आधुनिक पद्धत आहेत. त्यात विविध प्रकार आहेत. यात लेसर प्रकाशकिरणाचा झोत बुब्बुळाच्या मध्यबिंदूवर टाकला जातो. या उपचारात बुब्बुळाची प्रकाशकिरणांचे केंद्रीकरण करण्याची शक्ती (रीफ्रॅक्टिव्ह पॉवर) बदलते आणि चष्म्याचा नंबर बदलता येतो. या लेसर उपचारांना ‘फोटो रिफ्रॅक्टिव्ह कॅरॅटेक्टॉमी’ (पीआरके) म्हणतात. पूर्वी ही पद्धत अधिक वापरली जात असे.

* पीआरके लेसर उपचारांनंतर ‘लॅसिक’ नावाचे लेसर उपचार वापरले जाऊ लागले. यात बुब्बुळावरचा कांद्याच्या पापुद्रयासारखा पातळ पापुद्रा (लेंटिक्यूल) शस्त्रक्रियेद्वारे काढला जातो, बुब्बुळावर लेसरचा झोत टाकला जातो आणि काढलेला पापुद्रा परत पूर्ववत बसवला जातो.

* सर्वात अत्याधुनिक लेसर उपचारांमध्ये बुब्बुळाचा पापुद्रा बाजूला काढण्यासाठी शस्त्रक्रियेद्वारे कापही घ्यावा लागत नाही. शस्त्रक्रियेशिवाय लेसर प्रकाशकिरण टाकूनच ते काम केले जाते. आधुनिकतेबरोबर शस्त्रक्रिया अधिक सोपी आणि अचूक होते. तसेच रुग्ण पुन्हा पूर्ववत पाहू लागण्यासाठी लागणारा वेळही कमी- कमी होत जातो.

* लेसर उपचारांमध्ये चष्म्याचा क्रमांक कमी करता येतो किंवा तो पूर्णही घालवता येतो.

* लेसर उपचारांनी डोळ्याला इजा तर होणार नाही ना अशी भीती अनेकांच्या मनात असते. शेवटी ही एक प्रकारची शस्त्रक्रिया असते हे लक्षात घ्यायला हवे. इतर कोणत्याही शस्त्रक्रियेतजितका धोका असू शकतो तसा ‘छुपा धोका’या शस्त्रक्रियेतही असतो. पण त्यामुळे घाबरुन जाण्याचे कारण नाही. सामान्यत: चष्मा घालवण्यासाठीचे लेसर उपचार सुरक्षित समजले जातात.