Herpes testing

There are different tests available for herpes. Viral culture and DNA tests can be done if you are experiencing symptoms. Blood tests are available for people who may not have had symptoms or if the signs have already healed.

Testing with symptoms

If symptoms of herpes appear, they can vary widely from person to person. If a person does experience signs of infection, we recommend obtaining a culture test (a swab from the symptom) within the first 48 hours after a lesion appears. Results are usually available in about a week’s time.

The major advantage of the culture is its accuracy in giving a positive result—generally, if you test positive by viral culture, you can be sure you have the virus. A culture can also be “typed” to determine whether the infection is caused by HSV-1 or HSV-2.

The major disadvantage of the culture is its high rate of false negatives. Because a culture works by requiring virus that is active, if a lesion is very small, or is already beginning to heal, there may not be enough virus present for an accurate culture. Beyond 48 hours of the symptoms appearing, there is a risk of receiving a false negative test result. Viral culture is even less accurate during recurrences (positive in only about 30% of recurrent outbreaks).

Healthcare providers can also take a swab of an area that has symptoms and run DNA tests—known as Nucleic Acid Amplification Testing (NAAT). These newer tests are fast, accurate, and can tell if a person has HSV-1 or HSV-2. There is less chance of a false negative result with NAATs. NAAT methods are the preferred method, with PCR as the most-widely used NAAT method.

Testing with no symptoms
Blood tests can be used when a person has no visible symptoms but has concerns about having herpes. Blood tests do not actually detect the virus; instead, they look for antibodies (the body’s immune response) in the blood.

IgM vs. IgG
When an individual contracts herpes, the immune system responds by developing antibodies to fight the virus: IgG and IgM. Blood tests can look for and detect these antibodies, as the virus itself is not in blood. IgG appears soon after infection and stays in the blood for life. IgM is actually the first antibody that appears after infection, but it may disappear thereafter.

IgM tests are not recommended because of three serious problems:

Many assume that if a test discovers IgM, they have recently acquired herpes. However, research shows that IgM can reappear in blood tests in up to a third of people during recurrences, while it will be negative in up to half of persons who recently acquired herpes but have culture-document first episodes. Therefore, IgM tests can lead to deceptive test results, as well as false assumptions about how and when a person actually acquired HSV. For this reason, we do not recommend using blood tests as a way to determine how long a person has had herpes. Unfortunately, most people who are diagnosed will not be able to determine how long they have had the infection.
In addition, IgM tests cannot accurately distinguish between HSV-1 and HSV-2 antibodies, and thus very easily provide a false positive result for HSV-2. This is important in that most of the adult population in the U.S. already has antibodies to HSV-1, the primary cause of oral herpes. A person who only has HSV-1 may receive a false positive for HSV-2.
IgM tests sometimes cross-react with other viruses in the same family, such as varicella zoster virus (VZV) which causes chickenpox or cytomegalovirus (CMV) which causes mono, meaning that positive results may be misleading.

The accurate herpes blood tests detect IgG antibodies. Unlike IgM, IgG antibodies can be accurately broken down to either HSV-1 or HSV-2. A recent study corroborates this finding: labs that used non-gG-based tests for herpes had high false-positive rates for HSV-2 antibodies (14-88% saying the blood sample was positive for HSV-2) in samples that were actually only positive for HSV-1 antibodies. But 100% of the labs using gG-based tests accurately reported that the blood sample was negative for HSV-2.

The challenge here is that the time it takes for IgG antibodies to reach detectable levels can vary from person to person. For one person, it could take just a few weeks, while it could ta ke a few months for another. So even with the accurate tests, a person could receive a false negative if the test is taken too soon after contracting the virus. For the most accurate test result, it is recommended to wait 12 – 16 weeks from the last possible date of exposure before getting an accurate, type-specific blood test in order to allow enough time for antibodies to reach detectable levels.

There are currently several FDA-approved, gG-based blood tests that can give accurate results for herpes. Like any blood test, these tests cannot determine whether the site of infection is oral or genital. However, since most cases of genital herpes are caused by HSV-2, a positive result for type-2 antibodies most likely indicates genital herpes.

For healthcare providers, we’ve developed the Herpes Testing Toolkit, which was reviewed by leading experts in this field. The resource explains the increasing role of type-specific herpes serologic assays, presents clinical scenarios in which serologic testing are beneficial, and reviews key factors in a differential diagnosis for genital herpes.

Herpes simplex encephalitis (HSE) is a rare neurological disorder characterized by inflammation of the brain (encephalitis). Common symptoms include headaches, fevers, drowsiness, hyperactivity, and/or general weakness. The disorder may have some symptoms similar to those associated with meningitis, such as a stiff neck, altered reflexes, confusion, and/or speech abnormalities. Skin lesions usually are not found in association with herpes simplex encephalitis. Herpes simplex encephalitis is caused by a virus known as herpes simplex virus (HSV).

Signs & Symptoms
Symptoms associated with herpes simplex encephalitis usually develop over several days, often without warning. Early symptoms include headaches, fevers, and seizures. Additional symptoms include drowsiness with general weakness (stupor), and confusion or disorientation.

After the initial symptoms appear, affected individuals may develop speech abnormalities such as a diminished ability to communicate by speech, writing, and/or signs (aphasia), absence of the sense of smell (anosmia), and memory loss. In some cases, behavioral changes such as hyperactivity or psychotic episodes occur. Some symptoms of herpes simplex encephalitis may mimic meningitis. These symptoms may include a stiff neck, altered reflexes, confusion, convulsions, and paralysis.

Individuals with herpes simplex encephalitis may develop more severe symptoms, including loss of consciousness, hallucinations, and partial paralysis (hemiparesis). In some rare cases, herpes simplex encephalitis may affect the nerve-rich membrane lining the eyes (retina), resulting in inflammation of the retina (retinitis).

Causes
Herpes simplex encephalitis is a complication of infection with the herpes simplex virus. In most cases, the disorder results from herpes simplex virus type I (HSV-I). In rare cases, usually in newborns (neonatals), the disorder is caused by herpes simplex virus type II (HSV-II).

Herpes simplex infection is an acute viral disease usually spread from person to person. It is marked by small fluid-filled blisters appearing on the lips or genitals often accompanied by fever. Herpes simplex encephalitis rarely occurs in conjunction with oral or genital lesions. The herpes virus may become immediately active or remain in the body in an inactive (dormant or latent) state. After being active, the virus may become inactive and then recur (reactivate).

Symptoms associated with herpes simplex encephalitis may occur due to tissue degeneration associated with bleeding (hemorrhagic necrosis) of a tongue-shaped lobe (i.e., temporal lobe) of the cerebral hemisphere.

Affected Populations
Herpes simplex encephalitis usually occurs during early childhood or adulthood. It affects males and females in equal numbers. The disorder is the most common form of acute encephalitis in the United States with approximately 2,000 cases occurring per year. It accounts for 10 percent of all cases of encephalitis in the United States per year.

Related Disorders
Symptoms of the following disorders can be similar to those of herpes simplex encephalitis. Comparisons may be useful for a differential diagnosis:

Encephalitis is an inflammation of the brain. There are several different types of encephalitis that differ in cause, parts of the body affected, severity, and areas of the world where they occur. The symptoms of these disorders may also overlap with or resemble other infectious disorders. Symptoms common to all forms of encephalitis include fever, fatigue, drowsiness, and confusion. Causes of encephalitis include herpes simplex virus, varicella zoster virus, arboviruses, and enteroviruses. Encephalitis may also occur secondary to other disorders.

Meningitis is a disorder characterized by inflammation of the membranes surrounding the brain and spinal cord. There are many types of meningitis, caused by many different infectious agents. The infection can range from mild to severe. Meningitis may also accompany other infections such as herpes simplex encephalitis. Symptoms may include fever, headaches, nausea, vomiting, and stiff neck. (For more information on this disorder, choose “meningitis” as your search term in the Rare Disease Database.)

Neurosyphilis occurs when the syphilis bacterium spreads to the central nervous system. Syphilis is a chronic infectious disease caused by a bacterium (microorganism) (treponema pallidum). Affected individuals may not develop any associated symptoms. In some cases, individuals will experience seizures, headaches, fevers, stiff neck, dementia, and behavioral abnormalities. (For more information, choose “syphilis” as your search term in the Rare Disease Database).

Diagnosis
A diagnosis of idiopathic herpes simplex encephalitis is made based upon a detailed patient history, a thorough clinical evaluation, identification of classic symptoms, and a variety of specialized tests. These tests include polymerase chain reaction (PCR) in cerebrospinal fluid (CSF), which may confirm infection of CSF with the herpes simplex virus. In some cases, advanced imaging techniques such as computed tomography and magnetic resonance imaging (MRI) can also be beneficial in diagnosing a case of herpes simplex encephalitis.

Standard Therapies
Treatment

Prompt treatment of individuals with herpes simplex encephalitis is important as it improves the efficiency of treatment options.

Treatment with the antiviral drug Zovirax (acyclovir) has resulted in a dramatic improvement of symptoms in most individuals with herpes simplex encephalitis. It is manufactured by GlaxoSmithKline.

Another antiviral drug that has been used to treat herpes simplex encephalitis is vidarabine. However, antiviral therapy may not benefit affected individuals in advanced stages of the infection. Antiviral therapy should be started as soon as herpes simplex encephalitis is suspected.

Seizures that are often associated with herpes simplex encephalitis may be treated with drugs that reduce, prevent, or suppress seizures (anticonvulsants).


हर्प चाचणी :

हर्पससाठी वेगवेगळ्या परीक्षणे उपलब्ध आहेत. आपण लक्षणे अनुभवत असल्यास व्हायरल कल्चर आणि डीएनए चाचण्या केल्या जाऊ शकतात. रक्त तपासणी अशा लोकांसाठी उपलब्ध आहे ज्यांना लक्षणे दिसत नाहीत किंवा चिन्हे आधीच बरे झाली आहेत.

लक्षणे कशी तपासतात?
- जर हर्पिसचे लक्षण दिसून आले तर ते व्यक्तीपासून वेगळ्या प्रमाणात बदलू शकतात. एखाद्या व्यक्तीस संसर्ग झाल्याचे लक्षण आढळल्यास, दुखापती झाल्यानंतरच्या पहिल्या 48 तासांच्या आत आम्ही एक संस्कृती चाचणी (लक्षणांमधील घाण) प्राप्त करण्याची शिफारस करतो. परिणाम साधारणतः एका आठवड्यात उपलब्ध असतात.
- सकारात्मक परिणाम देण्यातील संस्कृतीचा मोठा फायदा म्हणजे सामान्यतः, जर आपण व्हायरल संस्कृतीत सकारात्मक परीक्षेत असाल तर आपल्याला खात्री आहे की आपल्याला व्हायरस आहे. एचएसव्ही -1 किंवा एचएसव्ही -2 द्वारे संक्रमण झाल्यास हे निर्धारित करण्यासाठी संस्कृती "टाइप केली जाऊ शकते".
- संस्कृतीचा मोठा गैरवापर हा खोट्या निगेटीचा उच्च दर आहे. कारण एक संस्कृती सक्रिय असलेल्या व्हायरसची आवश्यकता करुन कार्य करते, जर एखादा घाण खूप लहान असेल किंवा बरा होण्यास सुरवात झाली असेल तर अचूक संस्कृतीसाठी पुरेसा व्हायरस उपलब्ध नाही. 48 तासांपेक्षा जास्त लक्षणे दिसून येत आहेत, चुकीचे नकारात्मक चाचणी परिणाम मिळण्याची शक्यता आहे. पुनरावृत्ती दरम्यान व्हायरल संस्कृती अगदी कमी अचूक आहे (पुनरावृत्ती झालेल्या प्रारंभाच्या केवळ 30% मध्ये सकारात्मक).

हेल्थकेअर प्रदातेदेखील अशा क्षेत्राच्या झुडूप घेवू शकतात ज्यामध्ये लक्षणे आहेत आणि डीएनए चाचण्या चालवतात - ज्यांना न्यूक्लिक अॅसिड अॅम्प्लिफिकेशन टेस्टिंग (एनएएटी) म्हटले जाते. या नवीन चाचण्या वेगवान, अचूक आहेत आणि एखाद्या व्यक्तीस HSV-1 किंवा HSV-2 असल्यास ते सांगू शकतात. एनएएटीसह चुकीच्या नकारात्मक परिणामाची शक्यता कमी आहे. एनएएटी पद्धती सर्वात प्रामुख्याने वापरलेली नॅप पद्धत म्हणून पीसीआर सह प्राधान्य पद्धत आहेत.

कोणत्याही लक्षणांशिवाय चाचणी करणे :
एखाद्या व्यक्तीस कोणतीही लक्षणे दिसली नाहीत परंतु हर्पस असण्याबद्दल चिंता असल्यास रक्त तपासणी वापरली जाऊ शकते. रक्त तपासणी खरोखर व्हायरसचा शोध घेत नाहीत; त्याऐवजी ते रक्तातील अँटीबॉडीज (शरीराच्या प्रतिकारशक्तीची प्रतिक्रिया) शोधतात.

आयजीएम वि. आयजीजी :
जेव्हा एखादी व्यक्ती हर्पशी करार करते तेव्हा विषाणूशी लढण्यासाठी प्रतिरक्षा प्रणाली प्रतिजैविक तयार करून प्रतिसाद देते: आयजीजी आणि आयजीएम. रक्त तपासणी ही अँटीबॉडीज शोधू शकते आणि विषाणू स्वतःच्या रक्तात नसल्याचे शोधू शकते. आयजीजी संक्रमणा नंतर लवकरच दिसतो आणि जीवनासाठी रक्तामध्ये रहातो. आयजीएम प्रत्यक्षात प्रथम अँटीबॉडी आहे जी संसर्गानंतर दिसून येते, परंतु त्यानंतर ती अदृश्य होऊ शकते.

तीन गंभीर समस्यांमुळे आईजीएम चाचणीची शिफारस केलेली नाहीः
बरेचजण असे मानतात की एखाद्या चाचणीने आयजीएम शोधून काढल्यास, त्यांनी अलीकडेच हर्प मिळविले आहेत. तथापि, संशोधनातून दिसून येते की पुनरावृत्तीदरम्यान एक तृतीयांश लोकांना आयजीएम रक्त तपासणीमध्ये पुन्हा दिसू शकतो, परंतु अलीकडेच हर्प प्राप्त करणार्या अर्ध्या लोकांपर्यंत नकारात्मक असेल परंतु संस्कृती-दस्तऐवज प्रथम भाग असतील. म्हणूनच, आयजीएम चाचण्या भ्रामक चाचणी परिणामांमुळे तसेच व्यक्तीने वास्तविकपणे एचएसव्ही कसा व कधी प्राप्त केला याबद्दल चुकीची समज निर्माण होऊ शकते. या कारणास्तव, एखाद्या व्यक्तीस हर्पस किती काळ झाली आहे हे निर्धारित करण्यासाठी आम्ही रक्त चाचण्या वापरण्याची शिफारस करत नाही. दुर्दैवाने, निदान झालेल्या बहुतेक लोकांना हे संक्रमण किती काळ झाले हे निर्धारित करण्यात सक्षम होणार नाही.
याव्यतिरिक्त, आयजीएम चाचण्या एचएसव्ही -1 आणि एचएसव्ही -2 एंटीबॉडीजमध्ये अचूकपणे फरक करू शकत नाहीत आणि म्हणूनच एचएसव्ही -2 साठी चुकीचे सकारात्मक परिणाम प्रदान करतात. यू.एस. मधील बहुतेक प्रौढ लोकसंख्या आधीपासूनच तोंडी हर्पच्या प्राथमिक कारणांमुळे एचएसव्ही -1 वर एंटीबॉडी आहेत. ज्या व्यक्तीकडे फक्त एचएसव्ही -1 आहे त्याला एचएसव्ही -2 साठी चुकीचे पॉजिटिव्ह मिळू शकते. आयजीएम चाचण्या कधीकधी त्याच कुटुंबातील इतर व्हायरससह क्रॉस-रिएक्टिव्ह असतात जसे की व्हेरिसेला जोंस्टर व्हायरस (व्हीझेव्हीव्ही) ज्यामुळे चिकनोक्स किंवा सायटोमेगाव्होलिअस (सीएमव्ही) होतो ज्यामुळे मोनो होतो, म्हणजे सकारात्मक परिणाम भ्रामक असू शकतात.

अचूक हर्पिस रक्त तपासणी आयजीजी अँटीबॉडीज ओळखतात. आयजीएमच्या विपरीत, एचजीव्ही -1 किंवा एचएसव्ही -2 मध्ये आयजीजी अँटीबॉडी अचूकपणे मोडल्या जाऊ शकतात. अलीकडील अभ्यासाने या शोधास पुष्टी दिली: हर्पसाठी गैर-जीजी-आधारित चाचण्या वापरणार्या लॅब्समध्ये एचएसव्ही -2 एंटीबॉडीजसाठी (14-88% रक्तसंक्रमण हे एचएसव्ही -2 साठी सकारात्मक होते) नमून्यात नमूद केलेले नमुन्यांमध्ये होते एचएसव्ही -1 अँटीबॉडीजसाठी केवळ सकारात्मक. परंतु जीजी-आधारित चाचण्या वापरुन 100% प्रयोगशाळेत अचूकपणे नोंद झाली की रक्त नमुना एचएसव्ही -2 साठी नकारात्मक आहे.

येथे आव्हान अशी आहे की आयजीजी एंटीबॉडीज शोधण्यायोग्य पातळीपर्यंत पोहोचण्यासाठी लागणार्या वेळेस वैयक्तिकरित्या भिन्न असू शकतात. एका व्यक्तीसाठी, काही आठवडे लागू शकतात, तर दुसर्या महिने ते काही महिने लागू शकतात. अगदी अचूक चाचण्यांसह, व्हायरसचा करार झाल्यानंतर चाचणी घेण्यात आल्यास एखाद्या व्यक्तीस खोटा नकारात्मक प्राप्त होऊ शकतो. सर्वात अचूक चाचणी परिणामांकरिता, अँटीबॉडीज शोधण्यायोग्य पातळीपर्यंत पोहचण्यासाठी पुरेशी वेळ मिळविण्यासाठी अचूक, प्रकार-विशिष्ट रक्त तपासणी मिळविण्यापूर्वी प्रदर्शनाच्या अंतिम संभाव्य तारखेपासून 12 ते 16 आठवडे प्रतीक्षा करण्याची शिफारस केली जाते.

सध्या अनेक एफडीए-मान्यताप्राप्त, जीजी-आधारित रक्त तपासणी आहेत जी हर्पससाठी अचूक परिणाम देऊ शकतात. कोणत्याही रक्त चाचणीप्रमाणे, हे परीक्षण हे निर्धारित करू शकत नाही की संक्रमण साइट मौखिक किंवा जननेंद्रिय आहे की नाही. तथापि, जननेंद्रियाच्या हर्पिस्टचे बहुतेक प्रकरण एचएसव्ही -2मुळे उद्भवतात, प्रकार -2 एंटीबॉडीजचे एक सकारात्मक परिणाम बहुतेकदा जननांग हरपीस सूचित करतात.

हेल्थकेअर प्रदात्यांसाठी, आम्ही हर्पेस चाचणी टूलकिट विकसित केली आहे, ज्याचे पुनरावलोकन या क्षेत्रात अग्रगण्य तज्ञांनी केले होते. स्त्रोत विशिष्ट प्रकारचे हर्पस सीरोलॉजिक अॅसेजची वाढती भूमिका स्पष्ट करते, नैदानिक ​​परिदृश्ये सादर करते ज्यामध्ये सेरोलॉजिक तपासणी फायदेशीर असतात आणि जननांग हर्पसच्या विभेदक निदानांमधील प्रमुख घटकांचे पुनरावलोकन करते.

एन्सेफलाइटिस

एन्सेफलाइटिस लक्षण
खालील वैशिष्ट्ये एन्सेफलाइटिस दर्शवितात:
- डोकेदुखी
- ताप
- स्नायू किंवा सांधे दुखणे
- थकवा किंवा अशक्तपणा
- चेहरा किंवा शरीराच्या विशिष्ट भागात संवेदनांचा कमतरता
- स्नायू कमजोरी
- दुहेरी दृष्टी
- गंध समज
- भाषण किंवा ऐकण्याच्या समस्या
- शुद्ध हरपणे
एन्सेफलाइटिस कोणतीही शारीरिक लक्षणे दर्शवत नसेल तरीही रुग्णांमध्ये उपस्थित राहू शकतो.

एन्सेफलाइटिस चे साधारण कारण
एन्सेफलाइटिस चे साधारण कारणे खालीलप्रमाणे आहेत:
- जंतुसंसर्ग
- संक्रमणास प्रतिसाद देणारी दोषरहित प्रतिरक्षा प्रणाली प्रतिक्रिया
- हर्पस सिम्प्लेक्स व्हायरस
- एन्टरोवायरस
- मच्छर-जनित व्हायरस
- टिक-बोर्न व्हायरस

एन्सेफलाइटिस चे अन्य कारणे.
एन्सेफलाइटिस चे सर्वसाधारण कारणे खालीलप्रमाणे आहेत:
- घशात खसखस
- रेबीज व्हायरस

एन्सेफलाइटिस साठी जोखिम घटक
खालील घटक एन्सेफलाइटिस ची शक्यता वाढवू शकतात:
- लहान मुले आणि वृद्ध प्रौढ
- कमकुवत प्रतिकार प्रणाली

एन्सेफलाइटिस टाळण्यासाठी
होय, एन्सेफलाइटिस प्रतिबंधित करणे संभव आहे. खालील गोष्टी करून प्रतिबंध करणे शक्य आहे:
- चांगली स्वच्छता घ्या
- बर्तन सामायिक करू नका
- आपल्या मुलांना चांगल्या सवयी शिकवा
- संक्रमण विरुद्ध लसीकरण करा

एन्सेफलाइटिस ची शक्यता
प्रकरणांची संख्या
खालीलप्रमाणे जगभरात प्रत्येक वर्षी एन्सेफलाइटिस प्रकरणांची संख्या दिसली आहेत:
- 50 के - 500 के दरम्यान सामान्य नाहीत

सामान्य वयोगटातील एन्सेफलाइटिस कोणत्याही वयात होऊ शकतो.

सामान्य लिंग
एन्सेफलाइटिस कोणत्याही लिंगात होऊ शकतो.

प्रयोगशाळेतील चाचण्या आणि कार्यपध्दती एन्सेफलाइटिस चे निदान करण्यासाठी
प्रयोगशाळेतील चाचण्या आणि प्रक्रियांचा वापर एन्सेफलाइटिस शोधण्यासाठी केला जातो:
- ब्रेन इमेजिंग: मेंदू किंवा इतर अवस्थेतील सूज उघड करणे
- स्पाइनल टॅप (लंबर पँचर): सेरेब्रोस्पिनील फ्लुइडमध्ये बदल पाहण्यासाठी
- ब्रेन बायोप्सी: मेंदूच्या ऊतींचे एक लहान नमूना काढून टाकल्यास लक्षणे खराब होत आहेत आणि उपचारांवर काही परिणाम होत नाही हे तपासण्यासाठी

एन्सेफलाइटिस च्या निदान करण्यासाठी खालील तज्ञांना भेट द्यावे:
- न्यूरोलॉजिस्ट

उपचार न केल्यास एन्सेफलाइटिस च्या अधिक समस्या गुंतागुंतच्या होतात. उद्भवणार्या समस्यांची सूची खाली दिली आहे:
- सतत थकवा
- कमतरता किंवा स्नायू समन्वयाचा अभाव
- व्यक्तिमत्व बदल
- मेमरी समस्या
- पक्षाघात
- ऐकणे किंवा दृष्टी दोष
- भाषण दोष

एन्सेफलाइटिस साठी स्वत: घ्यावयाचि काळजी
खालीलप्रमाणे आत्म-काळजी किंवा जीवनशैलीत बदल एन्सेफलाइटिस च्या उपचार किंवा व्यवस्थापनास मदत करू शकतात:
- चांगली स्वच्छता करा: व्हायरल एन्सेफलायटीस रोखण्यात मदत करते
- भांडी सामायिक करू नका: व्हायरल एन्सेफलायटीस रोखण्यात मदत करते

एन्सेफलाइटिस च्या उपचारांसाठी पर्यायी औषध
खालील पर्यायी औषध आणि चिकित्सा एन्सेफलाइटिस च्या उपचार किंवा व्यवस्थापनास मदत म्हणून ओळखले जातात:
- शारीरिक उपचार: शक्ती, लवचिकता, शिल्लक, मोटर समन्वय आणि गतिशीलता सुधारण्यासाठी
- मनोचिकित्सा: मूड विकार किंवा पत्ता व्यक्तिमत्त्व बदल सुधारण्यासाठी स्पर्धात्मक धोरणे आणि नवीन वर्तणूक कौशल्ये जाणून घेण्यासाठी
- स्पीच थेरपी: भाषण तयार करण्यासाठी स्नायू नियंत्रण आणि समन्वय मुक्त करणे
- व्यावसायिक थेरेपी: दररोजच्या कौशल्यांमध्ये मदत करण्यासाठी दररोज कौशल्ये विकसित करणे आणि अनुकूली उत्पादनांचा वापर करणे

एन्सेफलाइटिस संसर्गजन्य आहे का?
होय, एन्सेफलाइटिस संक्रामक असल्याचे माहीत आहे. हे खालील माध्यमांद्वारे लोकांमध्ये पसरू शकते.:
- लळी, नाकातून निघणारे निर्जंतुकीकरण, मल किंवा श्वासोच्छवासाचे आणि घशातील स्राव यांच्याशी संपर्क